رحيم : (عربي) 1- بسيار مهربان، مهرباني؛ 2- (اَعلام) از نام‌ها و صفات خداوند.

رزاق : (عربی) 1- روزی دهنده؛ 2- از نام های خداوند.

رسا : 1- ويژگي صدايي كه به وضوح قابل شنيدن است، موزون و بلند، آنچه به راحتي قابل درك است، بليغ؛ 2- (به مجاز) رشيد و خوش قد و قامت.

رَسام : (عربي) (در قديم) رسم كننده، طراح، نقاش.

رستگار : 1- رها، خلاص؛ 2- نجات يافته.

رُستم : 1- كشيده بالا، بزرگ تن، قوي اندام؛ 2- (در فارسی باستان، گاتها و دیگر بخش‌های اوستا) دلیر و پهلوان؛ 3-(در قديم) (به مجاز) مرد شجاع و نيرومند؛ 4- (اَعلام) 1) (در شاهنامه) پهلوان داستانی ایران، فرزند زال و رودابه که 600 سال زندگی کرد. در هنگام زاده شدن چنان درشت بود که به اندرز سیمرغ پهلوی مادرش را شکافتند و او را بیرون آوردند. او با دشمنان ایران، دیوان و جادوان جنگهای بسیار کرد و همیشه پیروز بود. سرانجام بر اثر توطئه‌ي نابرادری‌اش کشته شد؛ 2) نام چند تن از فرمانروایان باوندی که هویت و دوران فرمانروائیشان به طور دقیق معلوم نیست؛ 3) نام سه تن از اتابکان لُر کوچک. رستم اول: اتابک [873 قمری به بعد]؛ رستم دوم: اتابک [873 قمری به بعد]؛ رستم سوم: اتابک [949 قمری به بعد]. دوران فرمانروایی هیچکدام مشخص نیست.

رَسول : (عربي) 1- پيغمبر [خدا]؛ 2- (در قديم) آن‌كه از طرف كسي براي بردن پيغام فرستاده مي شود، پيك، قاصد؛ 3- (اَعلام) رسول الله پيامبر اسلام(ص).

رَشاد : (عربي) به راه راست بودن، هدايت يافتن، رستگاري.

رَشيد : (عربي) 1- داراي قامت بلند و متناسب، بلند و متناسب؛ 2- شجاع، دلير؛ 3- از نام‌ها و صفات خداوند؛ 4- (اَعلام) رشید وطواط (= رشیدالدین محمّد)، ) رشیدالدین. 2)

رضا : (عربي) 1- رضايت، راضي، خشنود؛ 2- (در تصوف) رضا اين است كه بنده از مشيّت حق گله نكند و نامرادي را رضاي حق بداند و با روي خوش بپذيرد. 3- (اَعلام) 1) امام رضا(ع): (= علي ابن موسي الرضا)، ابوالحسن علی ابن موسی [151-203 قمری] هشتمين امام شيعيان، که مأمون زیر فشار ایرانیان او را ولیعهد خود کرد، سپس مسموم و به شهادت رساند. آرامگاهش در مشهد بزرگترین زیارتگاه ایران است. امام غریب، شاه خراسان و ضامن آهو از لقبهای اوست؛ 2) رضا عباسی: [زنده در 1000 قمری] نقاش ایرانی، از مردم کاشان. در دربار شاه عباس کبیر فعالیت داشت؛ 3) رضا قلی خان للـه باشی، ر هدایت 3- 1)